مردم احمدى نژاد را دوست دارند ما به چه دل خوشیم؟!

بیگانگی اصلاح طلبان از مردم و باورها و واقعیت های زندگی آنها باعث نگرانی در میان این طیف شده است.

در این زمینه سایت اصلاحات طی مقاله ای به قلم یکی از اصلاح طلبانی که در انتخابات ریاست جمهوری گذشته به مصطفی معین (نامزد مشارکت) رای داده می نویسد: تلاش ما (اصلاح طلبان) این است که بگوییم با دیگران فرق داریم و متفاوتیم. ما به رسم دموکراسی که خودمان باور نداریم- چون در زندگی شخصی مان هم رعایتش نمی کنیم- باید مدام تاکید کنیم که خاتمی می آید و اصلا باید بیاید و اگر نتوانسته در آن 8 سال کاری بکند حالا ما به او می گوییم چه بکند. تلاش می کنیم دیگران را هم متقاعد بکنیم به او رای بدهند چون خوش تیپ است و آبروی جهانی برایمان می خرد. برای بعضی از ما که نمی خواهیم بپذیریم اکثریت جامعه با حجاب و مذهب هیچ مشکلی ندارند، این همه تبلیغ و امیدواری برای حضور دوباره چه معنایی دارد؟

نویسنده با بیان اینکه «چهارسال پیش نمی توانستم به هیچ نامزدی رای بدهم و با تغییر شرایط و به اجبار رفتم به سمت معین» می افزاید: ولی هنوز هم فکر می کنم حرف های روشنگرانه آقای معین و بحث های آن روز کمپین اصلاح طلبان به کجای کار طبقه متوسط می آمد؟

وی تاکید می کند:  احمدی نژاد با رای همین مردمی بالا آمد که منتظر چنین حرف هایی خطاب به خودشان بودند. هنوز هم تقریبا محبوب است؛ هم در ایران و هم در بخش هایی از جهان. چون در ایران زبان همان مردمی را که ما سعی می کنیم بگوییم با آنها «متفاوتیم» درست بلد است. بیرون از ایران هم به خاطر «تودهنی هایی» که قرار است بزند یا زده به کسانی که بقیه کشورها جرئتش را نداشته اند، شهرت دارد؛ او خارج از ایران هم به فکر و نگاه مردم طبقه متوسط نزدیک شده است. ولی ما می خواهیم جامعه را تغییر دهیم بدون اینکه سهمی برای تفکر و نگاه مردم  قائل باشیم و با نادیده گرفتن بخش زیادی از افراد همین جامعه که درد و حرف و صدایشان را نمی شناسیم، فکر می کنیم در این فضایی که شاید فقط برای خودمان زیادی جذاب و مفید است، می نویسیم و تبلیغ می کنیم. ما وبلاگ به روز می کنیم، در وصف طبقه روشنفکر و انتظاراتشان از خاتمی و «شر» می کنیم تا بقیه ببینند باید برای دغدغه های فرهنگی شان به چه کسی رای  دهند. ما برای خودمان نوشابه باز می کنیم. 4 سال پیش اصلاحات شکست خورد شاید به این دلیل که حاضر نبود حرف های یک شاگرد تعویض روغنی، خواسته های کارگر معدن در ده کوره های اطراف جنوب یا صدای راننده ای مسافرکش بعد از کار اداره را گوش کند. ما فقط صدای خودمان را می شنیدیم. حالا نگرانم. آن قدر این فاصله و تاکیدها بر «تفاوت ما با دیگران» زیاد شده که پرکردنش کار سه چهار ماه آینده نیست.

این فعال اصلاح طلب در پایان می نویسد: کارگر و کارمند و کشاورز و معلم و صنعتگر که ما با آنها متفاوتیم اما رای شان مهم است، آن قدر از ما دورند که به دست آوردن  دلشان با هیچ وعده ای ساده نیست. نگرانم از موج و جوی که به وجود می آید از سمت ایرانیان خارج از کشور، که می گویند به خاتمی رای بدهید برای آزادی بیشتر، ولی فضای کنونی ایران را نمی شناسند چون دست کم 20سال در ایران نبوده اند. کسانی هم که کمتر از یکی دو سال است رفته اند، با دید تحقیرآمیز به داخل نگاه می کنند. آنها هم اصرار دارند که «متفاوتند».