دنیای سیاستمداران ایران از پیچیدگی های خاص خود برخوردار است. اما با بررسی گفته ها و ادعاهای گروههای سیاسی و مقایسه آن با عملکردشان به نتایج جالبی می رسیم:درعجبم از کسانی که هرقرائتی از دین را محترم می شمارند اماقرائت ولایی از دین را قرائتی فاشیستی می نامند درعجبم از کسانی که قائل به پلورالیسم سیاسی هستند، اما هیچ احترام و حرمتی برای اندیشه ولایت فقیه قائل نیستند.درعجبم از کسانی که می گویند دین هیچ نقشی در زندگی اجتماعی ندارد، در حالیکه نمی دانم در قیامت برچه اساس می خواهند پاسخگوی اعمال اجتماعی خود در برابر خدا باشند.در عجبم از کسانی که می گویند: هرکس پیام دوم خرداد را درک نکرده است کنار برود، در عین حال جناح مقابل خود را به تمامیت خواهی متهم می کنند.در عجبم از کسانی که دم از احترام به دموکراسی و رای مردم می زنند، ولی منتخب مردم را که از جناح سیاسی آنها نیست هدف بدترین تهمت و تخریب رسانه ای قرار می دهند.در عجبم از کسانی که هرقرائتی از اسلام و دین را محترم می شمارند، اما شعار مرگ بر طالبان سر می دهند.مگر قرائت طالبان از اسلام محترم نیست؟در عجبم از کسانی که شعار مرگ بر طالبان می دهند، اما خود برای رابطه با طالبان پیشقدم می شوند.درعجبم از کسانی که هر قرائتی از دین را محترم می شمارند، اما شدیدترین وغیر انسانی ترین حملات را به آقای مصباح یزدی عرضه می دارند و قرائت ایشان از اسلام را به هیچ وجه محترم نمی شمارند.درعجبم ازتئوریسینهایی که در دوره زعامت ? خردادیها با ارسال نامه به مجلس ششم اعلام می دارند: مجلس ششم به هیچ وجه برای برطرف کردن مسائل ومشکلات اقتصادی نیامده است و در دوران دولت نهم برای تورم و مسائل معیشتی مردم اشک تمساح می ریزند.درعجبم ازکسانی که روزی برای خروج از حاکمیت سرودست می شکستند و اینک برای ورود به حاکمیت به هر درو دیواری می زنند.درعجبم از کسانی که شعار زنده باد مخالف من و نیز تحمل مخالف آنها گوش فلک را پرکرده است، اما بیشترین حجم تخریب وتوهین را نثار مخالفان خود می کنند. همانها که حاضر به کنار آمدن با آمریکا و اسراییل هستند اما حاضر به تحمل جناح مقابل خود و گفتگو با آنها نیستند.
